Με αφορμή το πρόσφατο μοιραίο τροχαίο του νεαρού οδηγού μπροστά στην Βουλή. Καλή δύναμη στην οικογένειά του. Αυτό το κείμενο γράφτηκε με την ελπίδα, έστω κι ένας διαβάζοντάς το, να σωθεί από πόνο, ταλαιπωρία και στεναχώρια στο μέλλον.



Η οδήγηση μοτοσυκλέτας, χρειάζεται δύο πολύ σημαντικά συστατικά, την λογική και την φαντασία.



Η λογική, είναι αυτή που μας λέει, πως αναγνωρίζουμε ένα δρόμο, πως καταλαβαίνουμε που μπορούμε να πάμε, με πόσα μπορούμε να πάμε. Η λογική μας λέει ότι αν δεν σταματήσουμε θα χτυπήσουμε στο αντικείμενο μπροστά μας, η λογική μας λέει σε τι κατάσταση είμαστε εμείς, ο δρόμος, το όχημά μας, τα άλλα οχήματα και υπολογίζει, πως θα κινηθούμε με όλα αυτά τα δεδομένα. Η λογική σε αντίθεση με την κοινή αντίληψη, περιέχει και το συναίσθημα, το οποίο συχνά μας προειδοποιεί για κίνδυνο ή μας βοηθάει να ξεπεράσουμε άλλο συναίσθημα. Για παράδειγμα ο φόβος, ότι μπορεί να χτυπήσουμε αν συνεχίσουμε όπως πάμε είναι ένα πολύ λογικό συναίσθημα που μας μειώνει την τάση προς υπερβολή σώζοντάς μας από δυσάρεστες καταστάσεις. Ένας άνθρωπος χωρίς κανένα απολύτως φόβο, δεν θα μείνει για πολύ ακέραιος, ενώ η απόλαυση της οδήγησης μας βοηθάει να ξεπεράσουμε την αρχική μας φοβία για την οδήγηση, μας δίνει αυτοπεποίθηση ακόμα και σε άλλους τομείς της ζωής.


Η λογική είναι ένα υπολογιστικό σύστημα εισόδου-επεργασίας-εξόδου, οι αισθήσεις μας η είσοδος, ο εγκέφαλος η επεξεργασία και οι εντολές προς τους μυς μας να χειριστούν πράγματα η έξοδος.


Η φαντασία είναι κι αυτή σημαντική. Όταν οδηγούμε, είναι εξαιρετικό να έχουμε όσο γίνεται πιο πλήρη γνώση της κατάστασης γύρω μας, ώστε να προβλέψουμε ένα ατύχημα. Η φαντασία όμως μας βοηθάει να πάμε πέρα από τα αισθητήρια δεδομένα και να φανταστούμε μια πιθανή μελλοντική κατάσταση , για την οποία δεν έχουμε ακόμα δεδομένα. Αν στην έξοδο της στροφής που δεν βλέπω ακόμα, κάνει αναστροφή ένα τρακτέρ; Αν από το φορτηγό που πάει μπροστά μου πέσει ξαφνικά ένα δέμα; Αν αυτός που ετοιμάζομαι να προσπεράσω, στρίψει και πέσει πάνω μου ενώ τον προσπερνάω; Αν δεν με έχει δει; Αν στον δρόμο που πάω γρήγορα περάσει ένα ζώο κάθετα τον δρόμο; Αν με την φαντασία έχουμε σκεφτεί ένα πιθανό σενάριο που μπορεί να μας βλάψει, παίρνουμε και τα μέτρα μας για αυτό, γιατί με την λογική μόνο, κάποιες φορές όταν αντιληφθούν οι αισθήσεις μας το πρόβλημα, είναι ήδη αργά.


Λογική και φαντασία, και τα δύο, είναι απαραίτητα για την χωρίς προβλήματα επιβίωσή μας στην οδήγηση με δίτροχο. Πρέπει για το δικό μας καλό πάνω από όλα, συνεχώς να σκεφτόμαστε, την καλύτερη-ασφαλέστερη δυνατή οδήγηση, αλλά και να προβλέπουμε με την φαντασία μας τα σενάρια που κάτι μπορεί να πάει στραβά.


Ένας οδηγός χωρίς λογική, που δεν ξέρει τι κάνει ή δεν έχει καταλάβει που βρίσκεται, που δεν σκέφτεται σωστά τις οδηγικές του κινήσεις, που κάνει λάθος πράγματα, δεν θα περάσει απροβλημάτιστα για πολύ. Το ίδιο όμως θα συμβεί και με κάποιον οδηγό που δεν αναρωτιέται με την φαντασία του, τι μπορεί να πάει στραβά.



Πως πετυχαίνουμε την ασφάλειά μας στην κίνηση στην πόλη;


Οι σχολές ασφαλούς οδήγησης, διδάσκουν ή δίδασκαν παλιότερα, τον κανόνα ‘’200.5’’. Τι είναι το 200.5; Είναι το άθροισμα των αριθμών 180, 20 και 0.5. Αντί θα θυμόμαστε τα τρία νούμερα ξεχωριστά, θυμόμαστε πιο εύκολα το άθροισμά τους.


Το πρώτο νούμερο, το 180, σημαίνει ότι πριν περάσουμε από ένα σημείο του δρόμου, πρέπει να έχουμε αντιληφθεί σε 180 μοίρες οπτικό εύρος δηλαδή από τέρμα αριστερά μας μέχρι τέρμα δεξιά μας, τι γίνεται στον δρόμο. Αν δεν βλέπουμε 180 μοίρες τι γίνεται ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΜΕ. Ένα παράδειγμα, σταματάει ένα όχημα μπροστά μας, και το όχημα μας κρύβει τι είναι πέρα από αυτό. Σταματάει ας πούμε το λεωφορείο σε μια διασταύρωση, και εμείς πάμε το περάσουμε από δίπλα. Από την μεριά όμως που μας κρύβει το λεωφορείο, δεν βλέπουμε ότι ένας πεζός που μόλις κατέβηκε ετοιμάζεται να βγει μπροστά μας ή ένα όχημα περνάει κάθετα το δρόμο και θα πέσουμε πάνω του.


Ποτέ και για κανένα λόγο, δεν υποθέτουμε ότι εντάξει ο δρόμος και ας μην τον βλέπουμε γιατί για παράδειγμα είναι μονόδρομος και απαγορεύεται να έρχεται κάποιος από εκεί ή ότι έχουμε προτεραιότητα και άρα δεν χρειάζεται να ελέγξουμε. Η υπόθεση, είναι πιθανολογικά βέβαιο, ότι κάποια στιγμή θα γίνει αποτυχημένη υπόθεση, και εμείς θα συγκρουστούμε, πράγμα που όσο δίκιο και να έχουμε, δεν μειώνει τον πόνο, την ταλαιπωρεία και όλα τα δυσάρεστα που θέλουμε να αποφύγουμε.


Ο κανόνας των 180 μοιρών, είναι πολύ βασικός, και αν τον εφαρμόζουμε, γλυτώνουμε από δυσάρεστες καταστάσεις. Δυστυχώς είναι πολύ εύκολο, με τον ενθουσιασμό της οδήγησης ή το στρες την κίνησης, να ξεχαστούμε και να μην τον εφαρμόσουμε. Προσπαθούμε όσο το δυνατόν περισσότερο να εφαρμόζουμε τον κανόνα των 180 μοιρών, είναι για το καλό μας. Ο κανόνας στην ουσία επιστρατεύει και την λογική και την φαντασία που αναφέρθηκε παραπάνω


Το δεύτερο νούμερο, το 20, αναφέρεται κυρίως στην διήθηση της κίνησης, αλλά και γενικότερα στην κίνηση δίπλα σε άλλα οχήματα. Πολύ απλά λέει, ότι όταν κάνουμε διήθηση ανάμεσα σε άλλα οχήματα, η ταχύτητά μας, δεν πρέπει να ξεπερνάει πάνω από 20 χιλιόμετρα ανά ώρα, την κίνηση των οχημάτων αυτών. Αν δλδ κάνουμε διήθηση δίπλα σε σταματημένα οχήματα που κινούνται με 0, εμείς πρέπει να πηγαίνουμε το πολύ με 20 χλμ/ω. Αν τα οχήματα έχουν ταχύτητα 70 χλμ/ω εμείς πρέπει να περνάμε ανάμεσά τους, το πολύ με 90 χλμ/ω. Η εξήγηση είναι απλή, μέχρι τα 20χλμ/ω διαφορά ταχύτητας προλαβαίνει ο ανθρώπινος εγκέφαλος να αντιληφθεί ένα κίνδυνο και να κάνει διόρθωση ώστε να αποφύγει τον κίνδυνο. Αν τα αυτοκίνητα πηγαίνουν στην πηγμένη κίνηση με 20 χλμ/ω και εμείς δίπλα τους με 40χλμ/ω αυτό είναι ένα ασφαλές όριο, που αν κάποιο αυτοκίνητο στρίψει χωρίς να μας έχει δει, θα προλάβουμε να φρενάρουμε ή να το αποφύγουμε με ελιγό ή να το προειδοποιήσουμε με κορνάρισμα. Αν τα αυτοκίνητα πάνε με 20χλμ/ω κι εμείς περνάμε ανάμεσα με 120χλμ/ω προφανώς δεν θα προλάβουμε ούτε καν να δούμε τις μας χτύπησε.


Το τρίτο νούμερο, το 0.5 είναι το μισό. Αυτό έχει την έννοια ότι αν περνάμε σε ένα δρόμο, στεκόμαστε στο μισό, άρα στην μέση της απόστασης από το αριστερό και το δεξιό όριο το οποίο μας αφήνουν οι συνθήκες να οδηγήσουμε. Στη μέση της απόστασης από τα άκρα της λωρίδας μας. Στη μέση της απόστασης από δυο αυτοκίνητα δεξιά κι αριστερά. Αποφεύγουμε να πλησιάζουμε το ένα όριο ή το άλλο όριο, προσπαθούμε να ισαπέχουμε από αυτά. Η εξήγηση κι εδώ είναι απλή, όσο πιο πλησιάζουμε το ένα όριο, τόσο κινδυνεύουμε επαφή με αυτό. Αν σε δρόμο με πλάτος , περνάμε ξυστά από ένα αυτοκίνητο, ενώ είχαμε χώρο να απλωθούμε, αυτό αυξάνει τις πιθανότητες σύγκρουσης. Θέλουμε να πετυχαίνουμε τις ελάχιστες πιθανότητες να πάει κάτι στραβά, όταν οδηγούμε.



Δυστυχώς, ο νεαρός οδηγός, αν εφάρμοζε τον κανόνα 200.5, σήμερα θα ζούσε και το πιο πιθανό, δεν θα είχε καν συμβεί εμπλοκή κι ατύχημα.


Ασχέτως του ποιός έχει δίκιο, ποιος φταίει, ποιός έχει νομικό δίκιο, ποιός έχει ηθικό, ποιός παρανόμησε κ.ο.κ. ειδικά στην οδήγηση μοτοσυκλέτας μας ενδιαφέρει πάνω από όλα αυτά, το βράδυ που θα επιστρέψουμε σπίτι μας, να είμαστε σώοι, υγιείς και απροβλημάτιστοι, και αυτό το πετυχαίνουμε αν εφαρμόζουμε τους παραπάνω κανόνες και χρησιμοποιούμε την λογική και την φαντασία.


Κράνος σωστό και δεμένο, μοτοσυκλετιστικό μπουφάν κλειστό, γάντια, μπότες, και μαζί με όλα αυτά, λογική και φαντασία. Δεν κάνουμε βήμα, χωρίς αυτά.